Είναι κάτι παράξενοι τύποι ετούτοι εδώ που μαζεύονται το καυτό απομεσήμερο στην Πέτρου Ράλλη κι απλώνουν πανό ανάμεσα σε φορτηγά, παπάκια κι αυτοκίνητα.
Και ζητάνε κάτι αλλόκοτα πράγματα – ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως «οι αγορές δεν θα συγχωρέσουν την πόλωση», που το είπε άλλωστε κι ο ίδιος ο πρόεδρος των Ελλήνων Βιομηχάνων σαφέστατα πριν από τρεις μέρες.
Ετούτοι εδώ, που προφανώς δεν καταλαβαίνουν ουδόλως ότι «ο προϋπολογισμός δεν μπορεί ν’ αντέξει τις δαπάνες» για τις συντάξεις, φωνάζουν για κάτι αδιανόητα όπως «συμβάσεις αορίστου χρόνου», «πλήρη απασχόληση», «δικαιώματα στην ασφάλιση».
Και καλά να μην ακούει ευλαβικά κανείς τον πρόεδρο τον Ελλήνων Βιομηχάνων – αλλά το ίδιο του το αφεντικό; Βλάσφημο…
Οι εργαζόμενοι που κινητοποιούνται σήμερα δεν είναι τυχαίοι εργαζόμενοι, όπως και το κλαδικό τους σωματείο δεν είναι ένα τυχαίο σωματείο: εργάζονται στην ACS, την εταιρεία του κυρίου Θεόδωρου Φέσσα, και ανήκουν στο Σωματείο Εργαζομένων Ταχυδρομικών και Ταχυμεταφορικών Επιχειρήσεων Αττικής – ένα από τα πιο δυναμικά κλαδικά σωματεία της χώρας.
Η εργασιακή συνθήκη στην οποία βρίσκονται αντικατοπτρίζει απολύτως το μέλλον της εργασίας όπως το αντιλαμβάνονται ο ΣΕΒ και ο πρόεδρός του, όχι μόνο για τον όμιλό του, αλλά για όλους μας: ο πρωθυπουργός «διώχνει τις επενδύσεις» ακόμα και με την παραμικρή κίνηση αποκατάστασης του διαλυμένου εργατικού δικαίου και το σύνθημα πρέπει να είναι «όχι στην επιστροφή στο παρελθόν».
Αλλά, πώς ακριβώς οραματίζεται το μέλλον; Ο Θεόδωρος Μπερδές είναι γενικός γραμματέας του επιχειρησιακού σωματείου των εργαζομένων της ACS, αυτών δηλαδή που κινητοποιούνται σήμερα ζητώντας τα εξής απλά – αλλά αδιανόητα προφανώς για… το ανταγωνιστικό μας μέλλον: να υπογράψει η εταιρεία κλαδική σύμβαση, να αυξήσει τους μισθούς που έχουν μειωθεί κατά 10% και παγώσει από το 2012 και να δώσει σε όλους τους εργαζόμενους στα κεντρικά της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Αυτά είναι τα… εξωφρενικά αιτήματα των εργαζομένων σε μια εταιρεία που, σύμφωνα με την ίδια την αντιπρόεδρο του οµίλου Quest, «την τελευταία τριετία έχει επιδείξει θεαµατικούς ρυθµούς ανάπτυξης.
Ο κύκλος εργασιών έχει αυξηθεί κατά 60,2%, ενώ η χρηµατοοικονοµική υγεία της παραµένει εντυπωσιακή, καθώς, παρά την ανάπτυξή της, δεν φέρει κανένα δανειακό βάρος».
Η ACS διαθέτει το µεγαλύτερο µερίδιο (24%) της αγοράς ταχυµεταφορών και, παράλληλα, στην αγορά του απλού ταχυδροµείου, όπου δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια, µετά την απελευθέρωση των ταχυδροµικών υπηρεσιών, κατέχει το 5%.
Βραχυχρόνιες συμβάσεις
Η εταιρεία, σύμφωνα με το σωματείο, απασχολεί 460 εργαζόμενους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που εργάζονται στη διαλογή, την αναχώρηση και την άφιξη των δεμάτων και των γραμμάτων.
Από αυτούς, οι 110 είναι διαλογείς και συσκευαστές: 60 με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και 50 με αορίστου. Μέσα σε δυο χρόνια, από τις 15 οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου εκτοξεύτηκαν στις 60.
Οπως εξηγεί ο κ. Μπερδές, προσλαμβάνονται όλοι αρχικά με σύμβαση ενός μήνα και μετά με 6μηνη.
«Ο κ.Φέσσας μας το είπε από την πρώτη στιγμή: δεν θα γίνουμε σαν το ελληνικό Δημόσιο, στην αντίληψή του συμβάσεις σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει ευελιξία. Θέλει δηλαδή να ανακυκλώνει τους εργαζόμενους», μας λέει.
Αυτά όταν αναφερόμαστε σε όσους εργάζονται στα κεντρικά, γιατί όσοι βρίσκονται στα κατά τόπους φραντσάιζ καταστήματα κυριολεκτικά είναι χαμένοι στη μαύρη τρύπα της αγοράς εργασίας.
Ο Γιώργος Παπαδημητρίου είναι ο αντιπρόεδρος του κλαδικού σωματείου: «Περίπου 5.000 άτομα δουλεύουν στα κατά τόπους φραντσάιζ όλων των εταιρειών του κλάδου στην Αθήνα μόνο. Εκεί αρχίζει το χάος, αφού το κάθε μικρό αφεντικό μπορεί να τους δίνει όσα θέλει, για όσο θέλει, να μην τους δηλώνει καν. Ξεκινάμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα για να αποκτήσουμε ξανά κλαδική σύμβαση, αλλά και για να προστατευτούν όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν στα κεντρικά ή στα φραντσάιζ».
Για τους εργαζόμενους είναι σαφές πως αν χάσουν αυτή τη μάχη, το μοντέλο θα εφαρμοστεί σε κάθε εταιρεία του ομίλου (ο οποίος περιλαμβάνει δραστηριότητες από τις ταχυµεταφορές και τις υπηρεσίες ταχυδροµείου μέχρι τις Ανανεώσιµες Πηγές Ενέργειας και την αξιοποίηση ακινήτων), αλλά και σε κάθε εταιρεία του κλάδου τους.
«Είμαστε η μοναδική από τις εταιρείες του κ. Φέσσα όπου υπάρχει σωματείο», λέει ο Θ. Μπερδές. «Ο κ. Φέσσας ετοιμάζει ένα νέο κέντρο διαλογής σε ένα οικόπεδο συνολικής επιφάνειας 27.600 τ.µ – η επένδυση θα είναι 30.000.000 και εκτιμάται ότι θα είναι έτοιμο σε ένα-δυο χρόνια. Εκεί, ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς θα είναι αυτοματοποιημένος: ο κ. Φέσσας δεν θέλει εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου κι όλα τα δικαιώματα που θα απορρέουν από αυτές. Δεν θέλει να χρειαστεί να πληρώσει ούτε ένα μηνιάτικο αποζημίωση».
Πηγή:http://www.efsyn.gr/arthro/oi-koyrier-stoys-dromoys
